Het is woensdag vandaag, 22 mei 1996, half 5 in de namiddag en precies 1 uur geleden steeg het vliegtuig, vlucht SLR 5849 van Sobelair op vanuit Zaventem richting Malta.
Ondertussen zitten we op 10000 m hoogte en vliegen we met een snelheid van 850 km/uur. De temperatuur buiten is 40 graden onder het vriespunt (jawel : onder) en toch ziet het er buiten zalig uit : de zon straalt, een kudde schapewolkjes drijft voorbij en heel af en toe vang ik een glimp op van de begane grond… een kaal landschap met in de verte precies een kustlijn en de blinkende zee. De piloot heeft ons eerder al gemeld dat de gevolgde route over ergens in Duitsland gaat waarvan de naam me nu ontglipt, over Firenze, Rome & Palermo.
De ‘schaapjes’ zien er verleidelijk zacht uit, misschien moet ik er toch eens over nadenken om aan parachute spingen te beginnen doen. Alhoewel dat waarschijnlijk lelijk zou tegenvallen : nu droom ik er steeds van om me te laten vallen OP het zachte wolkendeken, de wetenschap zegt dat ik er dwars door zal vallen. Ik blijf toch maar veilig binnen, daarbij, het is hier warmer.
Ik had het helemaal niet verwacht, maar bij het opstijgen heb ik helemaal geen last gehad van mijn oren; ik zag er anders wel tegenop, met die oorontsteking die nog maar pas genezen is… Straffe neusspray ook!
…
Met de muziek van Pink Floyd, geniet ik van de zon die op het water weerkaatst en mij nu ook efkes verblind, want de piloot maakt een scherpe bocht naar links… Men heeft me zonet verteld dat hij in zijn vrije uurtjes testpiloot is bij Benetton nu Schumacher overgestapt is…
…
‘Fasten seat belts’ – 5.01 uur. We zitten een beetje te schudden, net als op de trein.
Afscheid nemen viel me helemaal niet moeilijk (binnen 2 weken zal dat wel anders zijn), met uitzondering van Mop. Hoe maak je een schat van een cavia in hemelsnaam duidelijk dat je 2 weken weggaat en dan weer terugkomt. Ik mis zijn kuif, zijn zachte pels, zijn gepiep en zijn gekke sprongetjes.
Zon! Ik draag dan wel de naam van een bloem, maar daarmee zou de gelijkenis moeten eindigen. Niettegenstaande heb ik soms het gevoel dat ik functioneer op zonne-energie. Alles gaat makkelijker, eenvoudiger en vlotter met wat zon !
In de verte graast een kudde… schapenwolkjes; heerlijk!
Gisterenavond ben ik rond een uur of 10 begonnen met het pakken van mijn bagage. IJverig begon ik de kleren in te pakken die op het bed lagen; daarna nog schoenen, boeken, muziek (toen was er de walkman) … Om 10 vóór 12 zat alles in 3 reistassen, mijn rugzak en mijn beautycase… Echt niet meer praktisch hé! Dus ben ik alles beginnen overladen in Mickey (dit is mijn valies). Om half 1 was de strijd gestreden en lag ik bovenop Mickey, te genieten van de overwinning. Alleen mijn vingertopjes doen nu nog wat zeer van te sleuren aan de ritsen, maar voor de rest alles OK.
30 kg, of net iets meer gaf de weegschaal aan bij de check in. Ik heb echt niet overdreven veel kleren mee, misschien wel te veel leesvoer en muziek, maar… een mens moet toch leven!
…
Het daveren wordt erger en het schrijven gaat moeilijker; zo kan ik al beginnen te oefenen voor de busritten de komende dagen… Wellicht zijn nu al alle bussen geel! (zucht)
Straks een zwarte taxi nemen tot bij Rose & Doris…
25 vóór 6… Tot op het eiland.
P.S. De foto’s die ik toen genomen heb, zijn nog niet gedigitaliseerd, dus heb ik met de smartphone een paar foto’s (van de foto’s) genomen… Ik zet het digitaliseren mee op mijn ellenlange to-do list.
avalonluna 